نهال انگور فرنگی قرمز
انگور فرنگی چیست؟
انگور فرنگی (Amla) بوته بادوامی است که طول آن به دو متر می‌رسد. گیاه شاخه‌های چوبی دارد و بدون ساقه مرکزی است. برگ‌های آن معطر و رنگ سبز تیره دارند و بر روی شاخه‌های بلند گیاه به صورت یک‌درمیان جفت یا خوشه بیرون می‌آیند. در بهار گل‌های سفید مایل به سبز از محور خوشه‌ها آویزان شده و بعداً به میوه ارغوانی تیره انگور فرنگی تبدیل می‌شوند. به فارسی «انگور فرنگی» و به ترکی «فرنگ اوزومی» گفته می‌شود. در اصطلاح مازندران در نور و کجور «گالش انگور» و «گالش انگورک» و در رودسر «دیوانگوری» نامیده می‌شود. گیاه‌شناسان هندی نام اصلی این گیاه را grossularia.R و سایر نام‌ها را نام‌های مترادف ذکر می‌کند. این گیاه بومی مناطق شمال و مرکزی اروپا و غرب آسیاست و به صورت خودرو در خاک‌های مرطوب در جنگل‌های شمال می‌روید.
ترکیبات شیمیایی انگور فرنگی
از نظر ترکیبات شیمیایی در برگ های تازه گیاه، وجود اسید سیانید ریک گزارش شده است. در میوه انگور فرنگی تیغ دار، مقدار قند (حدود ۷ درصد دکستروز و لوولوز) و در حدود ۱/۵درصد اسیدهای آزاد، نظیر سیتریک اسید، مالیک اسید و وینیک اسید و در میوه نرسیده سوکسی نیک اسید، کمی مواد آلبومینوئیدی، تانن و… یافت می شود.
در تخم آن مقادیری لعاب وجود دارد.در غنچه ها و جوانه های گیاه، اسانس روغنی فرار وجود دارد. در میوه آن مالیک اسید، سیتریک اسید، تارتاریک اسید و پکتین مشخص شده است. در اسانس جوانه های آن نوپینن، ال سابی نن و دی- کاریوفیلن یافت می شود.
انگور را می توان به صورت تازه به عنوان انگور رومیزی مصرف کرد که برای تهیه مربا، شیره انگور، ژله، عصاره هسته انگور یکی از قدیمی ترین گیاهان کشت شده است.انگور، سرکه و روغن هسته انگور استفاده می شود، یا به عنوان کشمش، مویز و سلطان خشک می شود. انگور یک نوع میوه غیراقلیمی است که عموماً به صورت خوشه ای یافت می شود.
خاورمیانه به طور کلی به عنوان سرزمین انگور توصیف می شود و کشت این گیاه از 6000 تا 8000 سال پیش در آنجا آغاز شد.رنگ انگور از قرمز تیره تا زرد مایل به صورتی تا سایه های سبز تا سیاه متغیر است.
خاک مناسب درخت انگور چیست؟ این پرسش بسیاری از باغداران است. درخت انگور گیاهی بسیار قدیمی است که مصریهای باستان پنج هزار سال قبل از میلاد آنرا می شناختند. زادگاه اصلی انگور آسیای صغیر و ایران بوده و هم اکنون نیز به صورت وحشی و نیمه وحشی در این مناطق دیده می شود. انگور به سرمای شدید زمستانی اهمیتی نمی دهد ولی برای گیاه این مهم است که بهار و تابستان گرم و آفتاب داشته باشد.دیدن انگورهای رسیده و آبدار هم برای انسان و هم دیگر جانداران هیجان آور و شادی بخش است. انگور نوعی میوه است که در خوشه های 15 تا 300 تایی رشد می کند و می تواند زرشکی، سیاه، آبی تیره، زرد، سبز، نارنجی و صورتی باشد. انگورهای "سفید" در واقع به رنگ سبز هستند و به طور تکاملی از انگور بنفش مشتق شده اند. جهش در دو ژن تنظیم کننده انگور سفید تولید آنتوسیانین ها را که مسئول رنگ انگور بنفش هستند، متوقف می کند. انگورها معمولاً یک شکل بیضوی شبیه یک کروی پرولاتی هستند.
طبق گزارش "سازمان خواربار و کشاورزی" (FAO)، تقریباً 76000 کیلومتر مربع از جهان برای پرورش انگور استفاده می شود. حدود 71 درصد انگور برای استفاده می شود. 27 درصد به عنوان میوه تازه و 2 درصد به عنوان میوه خشک استفاده می شود. بخشی از تولید انگور به ساخت آب انگور می رسد تا به عنوان شیرین کننده برای میوه های کنسرو شده "بدون شکر افزوده" و "100% طبیعی" استفاده شود. سطح اختصاص داده شده به تاکستان حدود 2 درصد در سال افزایش می یابد.